یادداشت/خبرنگاران صاحبان وجدانهای بیدار و عزتمندان زمانه خویشند!

۱۷ مرداد که می شود انگار سال تحویل خبرنگاران و نوروز فعالان رسانه ای است.ماه مردادی دگر از پی مردادهای پیشین آمده و روز و هفته ای پرتکرار و پر گفتار و البته پرنوشتار به نام روز و هفته خبرنگار هم از راه رسیده و باز از پی سالیان قبل جلساتی از قضاتکراری و تبریکهای مثل و شبیه به هم از سمت خودی و غیر خودی برای یک به یک خبرنگاران ارسال شده و ارسال می شود.
قربان صدقه رفتن ها تداوم یافته و هفدهم مردادماه و تبریک روز خبرنگار گفتنها و نوشتنها و در بوق و کرنا شده و از این دست امور مکرر تجربه می شود.اما باز همان خبرنگار و خبرنگار؛آنانی هستیم و هستند که در کار خود مانده اند و مبهوت از کار خویش که در خود فرومانده ایم و سر در گریبان و فکور میپرسیم در آخر چه خواهد شد و سرانجاممان چه خواهد بود؟
بارها شده که از خود می پرسیم از کار خبر و خبرنگاری به چه سرانجامی خواهیم رسید؟! مساله جلسات تقدیر را هم نمیدانیم واقعا خوب است یا بد؟!جلسات گاه رفع تکلیفی مدیران و مثلا تجلیل از خبرنگاران را می گویم که در نهایت با یک لوح ساده تقدیر و بعضا بی ثمر و بدون تاریخ و شماره آقای مدیر! و یک کارت هدیه نهایتا ۵۰۰ هزار تومانی معادل کمتر از یک کیلو گوشت با استخوان! و با یک پذیرایی نهار و…ختم می شود تا ختم کنند پایان روز خبرنگاران را و در خود ختم کنند همه آمال و آرزو هاشان را!
ما هم که خسته نمی شویم و پا پس نمین هیم.چون تعهد داریم.تعهد به خود،به خانه و خانواده و به محل کار و به کشور، به دولت و به مدیران، به مردممان،به همه کس و ناکس متعهدیم و وامداریم.انگار از روز اول که گام در این راه نهاده ایم نافمان را با پرسه زدنهای بی وقفه در وادی خبر و خبررسانی گره زده اند تا در چهار سوی شهر و دیارمان چشم و گوش تیز کرده و قلم روان کنیم و سرک بکشیم و کنجکاو شویم که مبادا خبری از دستمان برود یا بیا و ببین چه خبر است؟
منم که خبر دارم.خبر!گزارش، عکس خبری،کاریکاتور،مصاحبه، یادداشت،آن هم چه اخباری !داغ و ناب و تاپ،با کلی سوژه های دست اول و مستنداتی بنام عکس!گفتی عکس؟ امان از عکس و از عکاسان!عکسهای عکاسان خبری که چه پرده ها از ماهیت درون این و آن برداشته و خالق چه سوژه های ناب و داغی شده اند!خوب دست مریزاد آقای خبرنگار!قرار است که چی بشود؟من هم یک خبرنگارم.ما نوشتیم،دیگران خواندند. عکس گرفتیم و همگان دیدند.

گزارش هایمان را جماعت بسیاری خواندند و در نهایت هر روز از پی دیروز از هفده مرداد ماه سالی که دیده شدیم تا هفدهم مردادهای پر تکرار بعدی هم ما و هم اخبار،گزارشها و عکس ها و یادداشتهایمان در حال تکرار است و خودمان هم تکراری شده ایم! و این هفدهمین روز از مردادماهی که پیش روی ماست و شاید هفدهم مردادهای آتی و روز خبرنگار سالهای دور و درازی دگرکه ما باشیم یا نباشیم و حتی سال های قبل از آن روزهای هفدهم مرداد ماههای گذشته ای که ما بودیم و گذشتند و همه ما از آن روزها گذشت کرده و چه ها را دیده و چه ها را که ندیده ایم!

از مناسبت های تکراری و دائما کلیشه ای! از هفدهم مردادماه هایی که بنام خبرنگار آمدند و به کام دیگران تمام شدند و…و…؛بی خیال این همه با طعنه و کنایه سخن گفتن و در لفافه منظور خویشتن را رساندن.بگذار بگویم که تا به امروز کدام جلسه یا نشست روز خبرنگار به نفع آنان و یا در جهت رفع مشکلات اولیه اشان برگزار شده است؟سال به سال دریغ از پارسال! مشکلات جامعه خبری و خبرنگاران خاصه گزارشگران و عکاسان خبری و سایر عوامل دخیل و دست اندرکار امور اطلاع رسانی،سالهای سال است که لاینحل مانده و این جماعت از ابتدایی ترین نیازهایشان هم محرومند حال انکه خبرنگاران،بنا داشته و دارند تا برای بیان حقایق و واقعیات موجود جامعه و ارتقای سطح ف%B