زندگی ایل شاهسون جنوب کشور کتاب می‌شود

کتاب ایل شاهسون جنوب کشور که به بررسی ،تاریخ شاهسون و حضور آنها در جنوب می پردازد، به قلم ناصر جمالی، نویسنده و پژوهشگر در حال تدوین و تا آینده نزدیک وانه بازار می‌شود.

نویسنده کتاب ایل شاهسون جنوب کشور در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار داشت: پس از نگارش کتاب انارستان عشق ( گذری بر تاریخ ایج ) مصمم شدم با توجه به اینکه آنگونه که شایسته است به ایل بزرگ شاهسون در جنوب کشور پرداخته نشده بود ،کتابی را به این ایل اختصاص دهم.

جمالی بیان کرد: در این راستا نیاز بود به مستندات تاریخی این ایل در جنوب می پرداختم ،زیرا آنطور که در خور و شان ایل برزگ شاهسون بود نیافتم که این خود ، انگیزه مضاعفی در من بوجود آورد تا بتوانم تحقیقات بیشتری به صورت میدانی در بین ترک زبان های شاهسون که با توجه به کوچرو بودن آنها قبل از تخته قاپو شدن، در اقصا نقاط جنوب پراکنده شده بودند بپردازم.

نویسنده کتاب ایل شاهسون تصریح کرد: برای نگارش این کتاب تحقیقات میدانی با ریش سفیدان، مطلعین و فرهیختگان ایل شاهسون و ترک زبان ها در سطح گسترده تر آغاز و تاکنون کتابی با حدود ۷۰۰ صفحه و ۱۲ فصل تدوین شد.

جمالی بیان کرد: این کتاب شامل فصل هایی از تاریخ شاهسون ها،تاریخ شاهسون های بغدادی، مطالعه جامع در خصوص روستای محمد آباد استهبان ( به عنوان بزرگترین روستای شاهسون نشین جنوب)تبارشناسی شاهسون های روستاهای مناطق خیر استهبان، روستاهای هرگان،حاجی‌آباد،شهرستان نی ریز، شهرستان فسا و روستاهای ششده و قره بلاغ،مرودشت ،استهبان ،شیراز،زرین دشت،بافت کرمان،مهاجرینی که از نی ریز و استهبان به خراسان و برخی شهرهای شمالی کشور مهاجرت کرده اند .

وی با بیان اینکه همچنین در کتاب ایل شاهسون یک فصل به فرهیختگان شاهسون اختصاص یافته است تصریح کرد: بسیار خرسندم که تالیف کتاب ایل شاهسون سبب شد، پس از دوسال تحقیقات میدانی صورت گرفته تعداد زیادی از شاهسون هایی که حدود یک قرن از روستاهای نی ریز و استهبان مهاجرت کرده بودند از اجداد و نیاکان خود مطلع شدند و به دیدار همدیگر رفتند.
نویسنده کتاب ایل شاهسون گفت: امیدوارم پس از چاپ و رونمایی کتاب، شاهد اثر بخشی آن در ایل بزرگ شاهسون در نقاط مختلف کشور و انتقال آن به نسل های آینده باشیم تا رسالتی که بر دوش ما بوده به درستی به نسل های آینده منتقل شود.

جمالی در بخش دیگری از سخنان خود خاطرنشان کرد: شاهسون ها عشایر کوچرو بودند که در نقاط مختلف ایران به ویژه جنوب کشور پراکنده شده اند ،که تا زمان تحقیق بنده از آنها مطلع نبودم و ممکن است در این کتاب نامی از آنها برده نشده است که امیدوارم عزیزان ایل بزرگ شاهسون مرا ببخشند واین پژوهش را از اینجانب پذیرا باشند. ای کاهش این پژوهش در مناطق جنوب پنجاه سال قبل صورت می گرفت که اگر این طور شده بود، به مراتب پژوهشی ارزنده تر داشتیم.
انتهای پیام/