
دستاورد سفر استاندار فارس به ازبکستان چه بود؟
۱۳:۵۳ - ۱۴۰۴/۰۸/۱۹
اعلام زمان تشییع پیکر استاد ابوالقاسم فقیری
۲۰:۱۸ - ۱۴۰۴/۰۸/۲۰رونمایی اخیر از مجسمه زانو زدن پادشاه روم در برابر پادشاه ایران، این پرسش را در اذهان برانگیخته که آیا جامعه در آستانه گذار از گفتمان انقلابی به سوی ملیگرایی قرار گرفته است.
به گزارش پایگاه خبری فارس به روز ، در تغییر رویکردهای فرهنگی که گاه دههها به طول میانجامد، تغییر معمولاً از سطح واژگان آغاز میشود. سپس به نمادها گسترش یافته و به تدریج لایههای معناشناختی، ایدئولوژیک و در نهایت هستیشناختی را در برمیگیرد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ و دگرگونی نظام سیاسی، تمامی نشانههای مرتبط با نظام پیشین — از الفاظ و نمادها تا مفاهیم — دچار تحول شد. برای نمونه، نام «کرمانشاه» به «باختران» تغییر یافت، باشگاه «تاج» به «استقلال» و «پرسپولیس» به «پیروزی» تبدیل شد و تندیسهای دوره شاهنشاهی تخریب گردید. این دگرگونیها بسیاری از ایرانیان را با پرسشهای جدیدی در حوزه هویت دینی و ملی مواجه کرد. با این حال، این گذار در مرحله نخست چندان پایدار نماند و ظرف تنها یک دهه، برخی از نامها مانند «باختران» به «کرمانشاه» بازگشت و «پیروزی» مجدداً «پرسپولیس» خوانده شد.
البته مرحله دوم گذار فرهنگی، که بر محور نمادها میچرخید، سه دهه به درازا کشید.
در ماههای پس از جنگ دوازده روزه، تحلیل مدیران فرهنگی به این نتیجه انجامید که از مجسمهای که صحنه تاریخی — زانو زدن والرین پادشاه رومی در برابر شاپور ساسانی در نبرد ادسا — را به تصویر میکشد، رونمایی کنند. حقیقت این است که مدیران فرهنگی، که همواره فاصلهای محسوس با واقعیتها دارند، تنها زمانی رویه پیشین را تغییر میدهند که خطر را به چشم خود ببینند. تحلیل آنان این بود که بازسازی سنگنگاره «شاه و تاج» در قالب مجسمه، نه تنها خطری برای ماهیت انقلاب اسلامی ندارد، بلکه تصویری اثرگذار است که میتواند به نقطه قوتی برای ایران بدل شود.
«یکتاپرستی» و «ایران» دو بال پرواز و محور همگرایی ایرانیان در طول تاریخ چندهزارساله این سرزمین کهن بودهاند. نمیتوان به بهانه تقویت یکی، دیگری را نادیده گرفت یا کمرنگ کرد. ایرانیان همواره مردمانی خداپرست و وطندوست بودهاند. رویکردهای فرهنگی در سالهای پیشِ رو، تنها زمانی موفق و پیشبرنده خواهند بود که این دو رکن اساسی را در کانون سیاستگذاریهای خود قرار دهند. پرسشی که اکنون مطرح میشود این است: آیا لایههای بعدی گذار فرهنگی در سالها یا دهههای آینده محقق خواهد شد، یا بار دیگر به نقطهای پیش از امروز بازخواهیم گشت؟
✍علی بهبودی
انتهای پیام/



