ایران را چگونه دوست بداریم؟

ایران امروز، ریشه  ای عمیق و پهناور در گذشته  ای دارد که شکست و پیروزی  های بسیاری را تجربه کرده است، زیرا پیوسته جهانگشایان در طول تاریخ بر آن چشم داشته اند و هرگز از قابلیت  ها و توانمندی  های این خاک زرخیز غافل نبوده  اند. موقعیت جغرافیایی که ایران را از شمال و جنوب به دریا متصل می  کند، کوه  های بلند و غنی از منابع طبیعی و کانی، آفتاب باز و دشت  های زر و مردمانی هوشمند و سخت  کوش که سختی  های بسیاری را پشت سر گذاشته  اند و در کوره همیشه داغ تلاش چونان فولاد آبدیده شده  اند.
این نعمت  ها با سوابق تاریخی تمدن  ساز در جهان امروز کمتر کشوری دارد و شاید هم هیچ کشوری نداشته باشد.
ایران امروز توانست با انقلابی مردمی، توفنده و ساقط کننده، دوران ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی استبدادی را پشت سر گذارد و به امید رسیدن به استقلال سیاسی و آزادی از سلطه استعمار و استثمار غرب و شرق، شعار نه شرقی نه غربی سر دهد و بر آن اصرار ورزد اما حوادث تاریخی ناشی از تهاجم همه جانبه نظامی، سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی غرب به سرکردگی آمریکا که منافع خود را از دست داده و روند سیاست خاورمیانه  ای آمریکا و انگلیس را در خطر دیدند، لحظه  ای درنگ نکردند تا آرزو کنند مردم ایران را چنان از پای درآورند تا بدانند شعار مرگ بر آمریکا و اسرائیل و انگلیس چه بهایی دارد؟
حاصل ۴۵ سال مقاومت با گذر از جنگ ۸ ساله تحمیلی، تحریم  های همه جانبه، تهدیدهای مستمر، جنگ  های رسانه  ای و نیابتی و غفلت از مسایل داخلی به علت گرفتاری  های خارجی، اقتصادی تورم  زا شد، پایین آمدن ارزش پول ملی، تعطیلی کارخانجات وابسته به مواد اولیه خارجی و مدیریت و سرمایه  گذاری داخلی ضعیف و نهایتا سری بزرگ روی تنی ضعیف آن هم در شرایطی که پیشرفت  های علمی، صنعتی و تکنولوژی، جهان را متحول کرد و بازار کار را از فعالیت های فیزیکی به استفاده از اندیشه  های نو و آموزش  های علمی ترغیب نمود. تا آنجا که توسعه همه جانبه تحت تأثیر کامیپوترها و هوش مصنوعی قرار گرفتند و باورهای دینی و مذهبی و سنت  های فرهنگی به مرور تحت تأثیر تهاجم فرهنگی رسانه  ها با جنگ روایت  ها کمرنگ شدند و به سایه رفتند.
آنچه حاصل خون شهدای بسیار و حمایت  های مادی و معنوی مردم ایران انقلابی شد یک قدرت نظامی تمام عیار است که می تواند مدافع تهاجمات نظامی دشمنان شود این چنین قدرتی ظهور کرد و خود را به دنیا نشان داد اما در کنار این قدرت بازدارنده نظامی، ما در مسائل اقتصادی از قدرت مدیریت علمی برخوردار نشدیم زیرا معیارها و ملاک  های شغلی به سلیقه  ی مدیرانی گره خورد که شرط اولیه و نهایی استخدام و به کارگیری آنها وفاداری و تعهدات اسلامی بود که فقط ظاهر افراد و بعضا ریاکاری آنها می  توانست شاخص باشد و نه باطن آنها لذا و اقتصاد و سیاست و فرهنگ ما از این نوع انتخاب ضربه خورد هر چند توانستیم تحریم  ها را دور بزنیم، تهاجمات نظامی را پاسخ دهیم و قدرت بازدارندگی خود را در منطقه خاورمیانه به رخ دشمنان بکشیم. اما نتوانستیم در جنگ رسانه  ای و روایتی ترکیبی دشمنان پیروز شویم و اجازه ندهیم دشمنان جوانان تحصیلکرده و هوشمند ما را شکار کنند و خروج آنها را از کشور تسهیل نمایند زیرا توقعات برای درآمدهای اقتصادی به نسبت تحصیلات دانشگاهی را برای ایجاد اشتغال در خور شأن جوانان پاسخ ندادیم.

محمد عسلی

انتهای پیام/